19 Mars, 1418: Gjurmët e Fëmijërisë dhe Shpirti i Luftës

Era e ftohtë e marsit depërton në dhomën time të vogël, duke bartur me vete aromën e dëborës së shkrirë dhe të tokës së lagur. Zjarri në oxhak kërcen me një zë të qetë, duke hedhur hije të vallëzuara në muret e gurta. Jam ulur këtu, në kështjellën e Matit, duke reflektuar mbi ditën që po mbaron, një ditë që, si shumë të tjera, është e mbushur me kujtime të fëmijërisë dhe me parashikimet e një të ardhmeje që ende nuk e di se çfarë do të sjellë.

Kam 11 vjet. Jeta ime nuk ka qenë aspak e qetë. Fëmijëria ime në Krujë, e rrethuar nga dashuria e familjes, ka qenë e shkurtër. Më kujtohet mirë ngrohtësia e shtëpisë sonë, zërat e familjarëve të mi që këndojnë këngë popullore, aroma e bukës së pjekur në furrë... por edhe zhurma e luftës, pesha e pushtetit osman që shtrihet si një hije e errët mbi vendin tonë.

Babai im, Gjon Kastrioti, është një nga fisnikët më të fuqishëm të Shqipërisë. Ai është i zoti, i mençur dhe i vendosur. Më ka mësuar të luftoj që kur isha shumë i vogël, duke më stërvitur në artin e luftës, në maneovrimin e kalit, në hedhjen e shigjetave. Ai më ka mësuar jo vetëm aftësitë fizike, por edhe rëndësinë e strategjisë, të guximit dhe të drejtësisë. Ai beson në fuqinë e shqiptarëve, në dinjitetin e tokës sonë dhe në nevojën e pa kompromis për liri.

Sot, babai më dërgoi me një nga shokët e mi, për të grumbulluar dru zjarri në pyjet rreth kështjellës. Në rrugë takuam disa fshatarë të lodhur, fytyrat e të cilëve tregonin ankthin dhe vuajtjen e periudhës së tanishme. Ata flisnin me zë të ulët për taksat e rënda të osmanëve, për pushtimet, për dhunën e ushtarëve të tyre. Shpirti im u mbush me zemërim dhe dhimbje. Pamja e këtyre njerëzve të thjeshtë, të pambrojtur, ndjeu zemrën time. E di se unë, një ditë, do të luftoj për të çliruar popullin tim nga zgjedha e robërisë.

Më kujtohet një histori që babai më ka treguar kohë më parë për heroizmin e Skënderbeut. Ishte një luftëtar legjendar, ai që luftoi kundër pushtuesve dhe mbrojti vendin e tij. Ai ishte simbol i shpresës për liri. Ai luftonte me trimëri, shpirt të madh dhe inteligjencë. Kjo histori, të rrëfyer me detaje të gjalla dhe me zë të fortë, mbush çdo qelizë të qenies time. Në çdo ditë që kalon, unë ndihem gjithnjë e më shumë tërhequr nga dëshira e fortë për të ndjekur rrugën e atyre heronjëve, duke mbrojtur vendin e lindjes.

Mëngjesin e sotëm u stërvitëm me shpatat. Babai i kishte mbledhur disa djem të moshave të ndryshme nga familjet e fisnikeve të Matit, dhe ishim duke u përgatitur për beteja të ardhshme. Ai do të na mësojë të luftojmë si luanë, të jemi të shpejtë, të çmueshëm dhe të zgjuar. Ai na ka treguar se beteja nuk fitohet vetëm me forcë fizike, por edhe me strategji, duke njohur terrenin, duke parashikuar lëvizjet e kundërshtarit. Gjithashtu na ka treguar rëndësinë e disiplinës, të besimit tek shokët dhe tek vetja. Këto janë vlera që ai më ka mësuar dhe që do t’i mbaj gjithmonë me vete.

Në mbrëmje, u ula me babain tim dhe bisedova me të. Ai më foli për politikën, për marrëdhëniet me fqinjët tanë, për rreziqet që na kanosim. Ai më foli për rëndësinë e edukimit, për nevojën e të kuptuarit se si funksionon bota, për të qenë i aftë të marrë vendime të mençura. Ai më tha se unë duhet të jem i fortë, i drejtë dhe i vendosur. Duhet të jem i aftë të mbroj vendin tim dhe popullin tim.

Kur i shikoj sytë e babait tim, unë shoh shumë më shumë se një dashuri të thjeshtë të babait për djalin. Unë shoh një detyrë, një mision. Ai e di se unë kam një fat të veçantë, një detyrë të madhe që e pres, që do të më bëjë të luftoj për çlirimin e vendit tonë.

Kjo është jeta ime, e mbushur me sfida, me aventura, me frikë dhe me shpresë. Është një jetë e rrezikshme, por edhe e bukur. Është një jetë që do ta luftoj deri në fund. Nuk di çfarë e pret e ardhmja, por e di një gjë: do të jap gjithçka për të mbrojtur atdheun tim, për të çliruar popullin tim dhe për t’i bërë shqiptarët krenarë. Unë do të jem një luftëtar i mirë, si babai im, si heronjtë e historisë sonë. Dhe do të shkruaj historinë time me gjak, me sakrificë, por edhe me fitore. Kjo është premtimi im.